یکی بگه آخه به مردم چه که اینها را مینویسی!

از بچگی شامه تیزی داشتم! نه اینکه مانند سگ های شکاری تکه ای پارچه بو کنم و بعد راه بیفتم به دنبال ردیابی قاتل و مدرک و ...! فی المثل  هر وقت در آشپزخانه کسی در یخچال را باز میکرد من در اتاق خودم متوجه بوی آن میشدم. یا اینکه همیشه چند ساعت قبل از بارش برف و بارون بوی آن را حس میکردم. هر روز عصر که از مدرسه به خانه برمیگشتم از بوی عطر هایی که در خانه مانده بود متوجه میشدم که آن روز صبح مثلا خاله یا زندایی یا مادر بزرگ به خانه مان آمده بودند. شبها از بوی چراغی که روشن مانده بود از خواب میپریدم و چراغ را خاموش میکردم و از این قبیل. فکر میکردم طبیعی هستم و همه همینطورند ولی یکبار که در بازار رضا مشهد به عطر فروشی سید جواد رفتم او بهم گفت شامه ام تیز تر از مردم عادیست و همانجا همه تایید کردند و من هم خجالت زده سر به زیر انداختم. البته که اهل معنی ذاتا فروتن هستند!

حدود سه سال پیش داشتم آشپزی میکردم و کبریت را برای خاموش شدن بد تکان دادم و دود داخل بینی ام شد. همان شد که من حس بویایی ام را تقریبا از دست دادم. یعنی البته خیلی ضعیف شده است!

دیشب اهل بیت معزز از عزاداری آمده بودند. در را که باز کردند هوای آزاد وارد خانه شد. بوی بارون میداد! پرسیدم "بیرون بارون اومده؟" گفتند نه! فکر کردم "حس بویاییم دیگه درست بشو نیست!" قبلا محال بود چین اشتباهی کنم! بوی باران را از پشت چهل در و پنجره بسته هم اشتباه نمیکردم! نیم ساعت بعد باران شروع شد! یعنی ممکن است دوباره درست شود؟ ولی به هرحال متوجه بود غذای نذری که مامان آورده بود نشده بودم!

پ ن: آخرین بار اینجا 70 مشاهده داشت. من هم که آدرس را به یکی دو نفر بیشتر نداده ام! 80نفرجدید از کجا پیدایشان شده که آمار شده 158؟