خوبست گاهی سوار اتوبوس نشوم!
بی حال نبودم. عصبانی هم نبودم. خسته هم نبودم. ولی نمیدانم چرا سوار اتوبوس نشدم و از وسط بلوار پر دار و درخت پیاده راه افتادم به سمت خانه.
در راه به چه فکر میکردم؟ ممم! آهان به اینکه آن قرارداد را که امروز صحبت اش بود چطور میشود تنظیم کرد که هم سازنده نتواند شکایت کند، هم فروشنده به خواسته اش برسد و قضیه زود جمع و جور شود، هم خریدار نپرد، هم هزینه تنظیم سند زیاد نشود، هم حسابرس گزارش تخلف رد نکند و صد البته مجبور نشوم همکارانی را که هیچ ازایشان خوشم نمیاید ببینم!
دیگر به چه فکر میکردم؟آه بله! رسیدم به یک داربست پخش چای و ... که در لیوانهای کمر باریک و سماور های خوشگل سنتی مثل چایخانه های خیلی قدیمی چای و قند میدادند و دیدم چند قلیان شیشه ای رنگی فوق خوشگل هم چیده اند یک گوشه. بعد فکر کردم یعنی زبانم لال به عزاداران قلیان هم تعارف میکنند؟! بعد دقت کردم دیدم شکر خدا از بوی توتون و تنباکو خبری نیست و قلیانها هم خیلی خوشگل و شفافند و احتمالا اصلا تا حالا استفاده نشده اند و فقط جنبه تزیینی دارند!
این هم گذشت!
بعد رسیدم به پارک و راهم را کج کردم از وسط پارک آمدم! از اول تا آخر پارک قدم به قدم عشاق جوان و زیبا مشغول دل و دلبری بودند و من هم از شما چه پنهان انگار یک هندی فیلم هپی اند ساخت وطنش را دیده باشد همچین قند در دلم آب میشد و خدا را شکر میکردم که اینها را به هم رسانده! والللللا! ما که جوان بودیم همه درد هجر میکشیدند آدم دلش کباب میشد! اینطور خیلی بهتر است!
آخر پارک که رسیدم یکی از همکاران خانم را دیدم که به قدرت خدا حتی یک سانت از بدنش هم ازتیغ جراحی پلاستیک بی نصیب نمانده ولی در کمال تعجب برخلاف انتظارم بدون آرایش با لباس و رفتار کاملا موقر با یک آقای بسیار با شخصیت ( حد اقل ظاهرش اینطور به نظر می آمد!) تشریف آورده بودند رانده وو! مرا که دید دستپاچه شد و لی من باز هم خوشحال شدم و سعی کردم یک لبخند کافر کش بهش بزنم که حظ شرایط موجود را ببرد و بیجهت هول و لای آنتن بازی و ... نداشته باشد و او هم لبخند جمع و جوری تحویل داد و رد شدم!
سر راه هم از فروشگاه شیر و چیپلت شکلاتی خریدم و برای حلوای پس فردا هم شکر خریدم و سه بسته نودل هم برای داداش و آبجی عشق نودل خریدم و آمدم خانه!
پ ن: ساکن 323 " من گنجشک نیستم دست توست؟ تو قفسه کتابها نبود!"
